Նախագծերով ուսուցման ստուգատես

Նախագծերով ուսուցման ստուգատես

Թարգմանական ստուգատես»

 Странные мы…
Мы говорим: «Я не поднимал трубку, потому что был занят», когда нам стыдно признаться в том, что слышать этот голос больше не доставляет нам радости…
Мы говорим: «Мне от тебя больше ничего не надо», когда не можем получишь то, что хотим…
Мы говорим: «Здесь холодно», когда нам необходимо чье-нибудь прикосновение…
Мы говорим: » Мне незачем больше жить», когда хотим, чтобы нас разубедили в этом…
Мы говорим: «Спасибо тебе за то, что ты есть», когда не можем сказать: «Я люблю тебя»…
Мы говорим: «Я никому не нужен(нужна)», когда мы в действительности не нужны одному-единственному человеку…
Мы говорим: «Я справлюсь», когда стесняемся попросить о помощи…
Мы говорим: «Ты хороший друг»,когда забываем добавить: «…но тебе не стать для меня кем-то большим»…
Мы говорим: «Это — не главное», когда знаем, что у нас нет иного выбора, как примириться…
Мы говорим: «Я доверяю тебе», когда боимся, что мы стали игрушкой…
Мы говорим: «Навсегда», когда нам не хочется смотреть на часы…
Мы так много всего говорим, что когда на языке остаются три последних неизрасходованных слова, мы поджимаем губы, смотрим в пол и молчим…
Мы смеёмся над смертью и покупаем килограммы таблеток в аптеке…
Мы говорим, что жизнь прекрасна и идём в магазин за ещё одной бутылкой водки…
Нам не важно общественное мнение, и мы постоянно спрашиваем: «как я выгляжу?»…
Мы любим одиночество и крепко сжимаем в руке мобильник…
Странные мы …


Տարօրինակ ենք ...
Մենք ասում ենք. «Ես չեմ պատասխանել հերախոսին, որովհետև զբաղված եմ եղել», երբ ամաչում ենք ընդունել, որ այս ձայնը լսելը մեզ այլևս ուրախություն չի տալիս ...
Մենք ասում ենք. «Ինձ քեզանից ոչինչ պետք չէ», երբ մենք չենք կարողանում ստանալ այն, ինչ ուզում ենք ...
Մենք ասում ենք `«Այստեղ ցուրտ է », երբ մեզ պետք է ինչ-որ մեկին դիպչել ...
Մենք ասում ենք. «Ինչու ապրել», երբ մենք ուզում ենք մեզ հակառակը ապավուցեն ...
Մենք ասում ենք `« Շնորհակալություն, որ դու կաս », երբ մենք չենք կարող ասել,« ես քեզ սիրում եմ »...
Մենք ասում ենք. «Ես կարիք չունեմ ոչ մեկի», երբ մենք իսկապես մարդու կարիք ունենք ...
Մենք ասում ենք `«Ես կարող եմ», երբ ամաչում ենք օգնություն խնդրել ...
Մենք ասում ենք `«Դու լավ ընկեր ես », երբ մոռանում ենք ավելացնել,« ... բայց դու ինձ համար ավելին չես կարող լինել»...
Մենք ասում ենք. «Սա ամենակարևորը չէ», երբ մենք գիտենք, որ մենք այլընտրանք չունենք, որպեսզի հաշտեցնենք ...
Մենք ասում ենք `«Ես վստահում եմ քեզ », երբ մենք վախենում ենք, որ կարող են մեզ, որպես խաղալիքի վերաբերվեն ...
Մենք ասում ենք `«Հավերժ », երբ մենք չենք ուզում նայել ժամացույցին ...
Մենք շատ բաներ ենք ասում, որ երբ լեզվի վրա վերջին երեք բառեր են մնում, մենք շրթունքները սեղմում ենք, նայում ենք հատակին եւ լռում ...
Մենք ծիծաղում ենք մահվան վրա և գնում ենք մի քանի կիլոգրամ դեղեր ...
Մենք ասում ենք, որ կյանքը գեղեցիկ է, և խանութում գնում ենք, մեկ այլ օղու շիշ...
Մեզ համար կարևոր չէ հասարակական կարծիքը, և անընդհատ հարցնում ենք. «Ինչպիսի տեսք ունեմ» ...
Մենք սիրում ենք միայնակությունը և սերտորեն սեղմում բջջային հեռախոսը ...
Տարօրինակ ենք ..

Աղբյուրը